Rozwój szkoły do roku 2000 

      Przełom XVII i XVIII wieku przyniósł pomyślne przemiany. Szkoła elementarna widocznie się utrwaliła i należała do dobrej tradycji. U schyłku dawnej Rzeczypospolitej, kiedy w 1773 roku opiekę nad szkolnictwem przejęła Komisja Edukacji Narodowej, wizytujący Wiskitki w 1777 roku proboszcz warszawski ks. Józef Kochanowski stwierdził, że szkoła w tym miasteczku, w której uczą się chłopcy i dziewczęta jest dobrze utrzymywana i  prowadzona przez miejscowego proboszcza ks. Adama Mackiewicza. 

    W latach 1796 – 1869 nadal istniała w Wiskitkach szkoła elementarna. Początkowo nie miała ona własnej siedziby, wobec czego Rada Miejska wynajmowała na ten cel jeden z domów. Nauczyciele byli opłacani częściowo przez miasto, a częściowo przez mieszkańców. Do szkoły chodziły dzieci tylko z Wiskitek. Nauczycielami w tym okresie byli kolejno:

 

     W 1911 roku do trzech jednoklasowych szkół początkowych uczęszczało 134 dzieci, w tym 80 dziewcząt. Do 1914 roku istniała też szkoła trzyklasowa, uważana za dostateczne przygotowanie dziecka do dalszego życia.  Tylko nieliczni miejscowi inteligenci posyłali dzieci do gimnazjów. W latach 1914 –1926 w szkole w Wiskitkach zorganizowano dalsze klasy: czwartą, piątą szóstą i siódmą. Pierwsi absolwenci siódmej klasy opuścili mury szkoły w 1926 roku.

Okres międzywojenny był trudnym okresem dla szkolnictwa w Wiskitkach. Gmina utrzymywała nauczycieli i ochronkę . Szkoła uczyła dzieci wszystkich wyznań m.in. katolickiego, ewangelickiego i żydowskiego. Pierwszym nauczycielem w niepodległej Polsce był Ryszard Morawski.Od roku 1923 kierownictwem szkoły zajął się Jan Gaładyk. W roku 1923 szkoła liczyła siedem oddziałów. Zajęcia prowadzone były w tzw. „ zielonej szkole’’, budynku przy ulicy Kościuszki  i właściwej szkole (dzisiejsze stare skrzydło od strony Urzędu Gminy).  W roku 1935 powstała w Wiskitkach siedmioklasowa szkoła powszechna.

     Wykorzystując materiały szkolnego archiwum można dowiedzieć się wielu szczegółów na temat organizacji pracy szkoły, realizacji zadań bieżących i ich wyników. Szkoła wyraźnie realizowała zadania szkoły państwowej. 10 lutego 1935 roku przeprowadzono zbiórkę pieniężną na cele szkolnictwa polskiego za granicą. Wojna dotknęła i oświatę w Wiskitkach. We wrześniu 1939 roku budynek szkoły zajęło wojsko. Jak wspominała długoletnia kierowniczka szkoły – wtedy jeszcze nauczycielka pani Janina Kraszewska, zajęcia lekcyjne przeniesiono do prywatnych domów przy ulicy Pańskiej i Placu Wolności. Nauczyciele szkoły: Janina Kraszewska, Edward Sokołowski, dwie emigrantki z województwa poznańskiego, Benedykt Karlicki zorganizowali tajne komplety w zakresie szkoły podstawowej oraz pierwszej, drugiej i trzeciej klasy szkoły średniej. Egzaminy z klasy do klasy uczniowie zdawali w Żyrardowie i Szymanowie. Klasę czwartą szkoły średniej prowadził Żyrardów. Zajęcia te obejmowały zwłaszcza dzieci nauczycieli. Zwierzchnie władze oświatowe znajdowały się przy ulicy Mazowieckiej w Warszawie. W czasie okupacji naukę w Wiskitkach ukończyło 152 uczniów. Etat nauczyciela wynosił 30 godzin tygodniowo. Religia odbywała się w ramach programu nauczania. Nauczyciele pełnili dyżury w kościele. Związek szkoły z kościołem był silny np. 3 maja 1935 roku nabożeństwem i akademią u czczono rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 Maja. Podobnie uczczono rocznicę Niepodległości Polski. Szkoła pracowała w trudnych warunkach. Brakowało podręczników m.in. na skutek wycofania niektórych np. do przyrody i geografii, gdyż można było korzystać tylko za aprobatą odpowiednich władz niemieckich. Pracę utrudniały oprócz strachu przed terrorem okupanta ciągłe ubożenie ludności widoczne  w braku okrycia i obuwia u dzieci oraz drogie i trudne do zdobycia materiały piśmienne. Aby zapobiec tym ostatnim trudnościom w latach 1942 – 1945 uruchomiono spółdzielnię uczniowską, prowadzono zbiórkę metalu, szmat, papieru i butelek. Szkoła sprowadziła sadzonki morwy w celu hodowli jedwabników. Starsze klasy w czasie wycieczki do lasu zorganizowały zbiór ziół, które suszono na strychu szkolnym. Od roku 1940/41 dla starszych dzieci prenumerowano pisemko „ Ster’’.  

   20 października 1936 roku uruchomiono szkolną bibliotekę. Za korzystanie  z księgozbioru należało uiścić opłatę w wysokości 50 groszy.

16 listopada 1953 roku otwarto przy szkole w Wiskitkach szkolną świetlicę. Była ona przeznaczona dla dzieci o trudnych warunkach domowych i mających trudnościw nauce. W świetlicy dyżurowali dodatkowo nauczyciele w celu odrabiania prac domowych z uczniami  (1 – 1,5 godziny dziennie inna klasa).  Program wychowawczy szkoła realizowała w różnych formach m.in. przez wyświetlania bajek (15 luty 1936 rok), zabawy choinkowe oraz zabawy dochodowe dla biednych dzieci (20 stycznia 1938 rok).

      7 maja 1938 roku odbyła się zabawa dla dorosłych, a dochód przeznaczony został na pierwszą w dziejach szkoły radiofonizację .